Łukašenka zajaviŭ, što ŭ subotu pryvioŭ vojski ŭ poŭnuju bojehatoŭnaść
Siońnia Łukašenka vykazvajecca nakont buntu Pryhožyna i ŭručaje hienieralskija pahony.
Łukašenka zajaviŭ, što biełarusy ŭmiejuć abaraniać svaju ziamlu, byli i buduć macniejšyja za lubyja vykliki (cytaty pavodle BiełTA).
Jon znoŭ zajaviŭ pra pahrozy z Zachadu, jaki nibyta vypraboŭvaje Biełaruś na tryvałaść. «Jak bačycie, historyja paŭtarajecca. Kali kazać pra siłu, ja ŭ apošniuju čarhu dumaju pra techničnyja mahčymaści. Jany jość. I pra heta my vydatna viedajem», — adznačyŭ Łukašenka.
Jon zaznačyŭ, što značna važniejšaja zhurtavanaść šerahaŭ i addanaść Ajčyny.
«A naša Ajčyna ad Bresta da Uładzivastoka — heta ziamla, svaboda i našy narody, jakija tut žyvuć. Historyja pamiataje: biełarusy ŭmiejuć abaraniać svaju ziamlu. My byli i budziem macniejšyja za lubyja vykliki», — zajaviŭ jon.
«Nie schavaju, było baluča nazirać za padziejami, jakija adbyvalisia na poŭdni Rasii. Nie tolki mnie. Mnohija našy hramadzianie ŭspryniali ich blizka da serca. Bo Ajčyna adna», — padkreśliŭ biełaruski palityk.
«Uličvajučy rolu Biełarusi ŭ vyrašeńni hetaj situacyi, pavinien u hetym kole skazać niekalki słoŭ pra toje, što zdaryłasia, i patłumačyć našu pazicyju i pryniatyja rašeńni. Asabliva ŭ śviatle apošnich ukidaŭ i insinuacyj, jakija ŭsio bolš i bolš źjaŭlajucca, asabliva ŭ rasijskich srodkach masavaj infarmacyi».
«Tym bolš što i «źbiehłyja» našy zamitusilisia. Praŭda, falstart adbyŭsia. Imknucca prademanstravać svaim kurataram najaŭnaść choć niejkich vynikaŭ. Paśpieli navat apublikavać čarhovyja zakliki i płany. Maŭlaŭ, taksama hatovyja realizavać čarhovy scenar «uzbrojenaha buntu»: treba ž davać spravazdaču», — adznačyŭ Łukašenka.
Jon dadaŭ, što im byli addadzienyja ŭsie rasparadžeńni pa pryviadzieńni armii ŭ poŭnuju bajavuju hatoŭnaść.
«Kali padziei ŭ Rasii adbyvalisia, mnoju byli addadzienyja ŭsie rasparadžeńni pa pryviadzieńni armii ŭ poŭnuju bajavuju hatoŭnaść. Nichto navat u hetych halimych telehram-kanałach nie viaknuŭ suprać. Nivodnaja siamja, ni žonki, ni dzieci, ni svajaki — nichto. Armija na poŭdni, usie ŭzbrojenyja siły, u tym liku i milicyja, śpiecpadraździaleńni byli pryviedzienyja ŭ poŭnuju bajavuju hatoŭnaść», — adznačyŭ jon.
***
23 červienia Pryhožyn abviaściŭ, što idzie «na Maskvu», bo nie choča, kab Rasija žyła «ŭ karupcyi i chłuśni». Jon zaklikaŭ nie supraciŭlacca najmitam, inakš jany buduć źniščać usich, chto im budzie zaminać.
Užo ranicaj «vahnieraŭcy» ŭziali pad kantrol častku vajskovych abjektaŭ Rastova-na-Donie i vysunulisia ŭ bok Maskvy, prajšoŭšy Varoniežskuju, Lipieckuju i Tulskuju vobłaści.
U Rasii raspačali suprać jaho kryminalnuju spravu, Pucin nazvaŭ miaciež zdradaj, a ŭ Maskvie i vobłaści ŭviali režym kontrterarystyčnaj apieracyi.
Adnak užo ŭviečary Pryhožyn abviaściŭ, što razvaročvaje kałony i idzie nazad. U Kramli zajavili, što spravu suprać jaho zakryjuć, sam vierchavod PVK «pojdzie ŭ Biełaruś». Taksama jany paabiacali nie pieraśledavać jaho najmitaŭ. Heta stała nibyta śledstvam pieramovaŭ Pryhožyna z Alaksandram Łukašenkam. Taksama stała viadoma, što kałony PVK «Vahnier» mohuć pajści ŭ Biełaruś.
Kamientary