Jura Dziemidovič staŭ zorkaj paśla ŭdziełu ŭ dziciačym Jeŭrabačańni. Jaho pieśnia «Čaroŭny trusik» imhnienna raźlaciełasia na miemy.
Ciapier chłopcu 23 hady. Jon vučycca na simfaničnaha dyryžora ŭ Maskoŭskaj dziaržaŭnaj kansiervatoryi imia Čajkoŭskaha i zajmajecca akademičnym vakałam. Kaža, što pastupaŭ pa ahulnym konkursie.
Pry hetym u čaćviortakurśnika šmat pracy.
«Na 90% jana źviazana z vakałam. Vystupaju šmat u biełaruskaj ambasadzie, na ŭsiakich uradavych kancertach u Maskvie. Niadaŭna byŭ na karparatyvie hienštaba ADKB. U asnoŭnym vykonvaju akademičnuju muzyku.
«Čaroŭnaha trusika» prosiać śpieć (śmiajecca). Ale ja nie vykonvaju. Nie tamu što pryncypy, prosta heta pieśnia svajo adžyła, jana dla dziciačaha ŭzrostu».
Chłopiec anansuje, što voś-voś vypuścić svaje pieršyja try pop-treki, słovy i muzyku da jakich napisaŭ sam.
Taksama Jura pracuje dyryžoram u arkiestrach kansiervatoryi. Plus zaprašajuć vystupać roznyja maskoŭskija arkiestry.
«Ja ž nie pieršy hod u Maskvie. Za hety čas vystupaŭ na konkursach, kancertach, i hetak sama saboj praca znachodzicca, — tłumačyć student, adkul u jaho stolki zamoŭ. — Ci dapamahaje słava Jeŭrabačańnia? Ja heta vielmi ŭmieła chavaju (śmiajecca). Niešta ŭnutry nie dazvalaje hetym kazyrać.
Ja ŭžo zusim inšy čałaviek, i mnie pryjemna, kali aceńvajuć maju siońniašniuju pracu, a nie toje što: o, «trusik», treba jaho paklikać.
Ale, kaniečnie ž, biez hetaha nie abychodzicca. Mnohija paznajuć. Niejak byŭ kancert u Vialikaj zale maskoŭskaj kansiervatoryi, i na hienieralnaj repietycyi z arkiestram prafiesar taki kaža mnie: «A vy, akazvajecca, zorka». Kali drukavali afišy, jon nie viedaŭ, jak pišacca majo proźvišča, i zahuhliŭ — tam adrazu «trusika» vydała. A paśla kancerta prafiesar pradstaviŭ mianie jak vybitnaha artysta biełaruskaj estrady».
Ci vierniecca paśla akademii na biełaruskuju scenu, Jura pakul nie viedaje. Kaža, u pryjarytecie Maskva, bo tut užo jość hleba dla dalejšaha raźvićcia. U Biełarusi jon zaraz źjaŭlajecca redka, tolki kab pabačyć siabroŭ i baćkoŭ.
U volny čas chłopiec zajmajecca sportam.
«Abažaju futboł. Ja prychilnik «Barsiełony». Kali jość čas, hladžu matčy, čytaju ahlady. My z chłopcami-muzykantami źbirajemsia razy dva na miesiac, arendujem maniež i hulajem u futboł.
Trenažornuju zału starajusia naviedvać. Ale lublu i płavańnie, i vialiki tenis. Uletku, kali pryjazdžaju u Minsk, zaŭsiody ź siabrami chodzim na kort».
Biełyja dy čyrvonyja kvietki i mora śloz. Jak u Vilni sustrakali Palinu Šarendu-Panasiuk20
Kamientary