Віцебскага ўрача Уладзіміра Мартава затрымалі вечарам 22 лютага на ягоным лецішчы пад Лепелем. Блізкія да сям'і Мартава крыніцы расказалі «Нашай Ніве», як усё здарылася.
Уладзімір Мартаў быў затрыманы на сваім лецішчы: большую частку часу ён праводзіў там адзін, жонка жыла і працавала ў Віцебску.
Падчас затрымання Мартаў таксама быў адзін. Яму дазволілі перадаць ключы ад лецішча суседзям. Яны і паведамілі жонцы пра затрыманне медыка.
Жонка паехала сёння да Уладзіміра ў Лепель у ІЧУ, хацела перадаць яму лекі. Ён гіпертонік, і гэтыя лекі патрэбныя яму пастаянна. Аднак лекі перадаць не дазволілі. «Сказалі, калі раптам вашаму мужу стане кепска, то выклічам хуткую дапамогу», — кажа Алена Мартава.
Вядома, што сёння адбудзецца суд. Доктара Мартава абвінавачваюць у парушэнні артыкула 24.23 КаАП («Парушэнне парадку арганізацыі або правядзення масавых мерапрыемстваў»). У чым заключалася парушэнне, пакуль інфармацыі няма.
Нагадаем, што былы загадчык аддзялення анестэзіялогіі і рэанімацыі Віцебскай бальніцы хуткай дапамогі Уладзімір Мартаў адным з першых беларускіх медыкаў адкрыта распавёў пра кавід, смяротнасць ад яго, іншыя звязаныя з ім праблемы.
У сакавіку 2021 ён публічна паведаміў пра аварыю на кіслароднай станцыі бальніцы, у выніку чаго памерлі некалькі пацыентаў, пра што ні словам не паведамлялі дзяржаўныя СМІ. Праверкі не знайшлі вінаватых. А з самім Мартавым не працягнулі кантракт.
З моманту звальнення ён жыў на лецішчы, працаваў над кнігай, дзе хацеў асэнсаваць і апісаць вопыт барацьбы з каранавірусам.
Блізкія кажуць, што адразу пасля звальнення Мартава клікалі на працу нават у Мінск. Пасля прапановы перасталі паступаць.
Мартаў прынцыпова не хацеў пакідаць Беларусь. Пры гэтым ён працягваў каментаваць сітуацыю з каронавірусам, даваць каментары СМІ. Родныя абмяркоўвалі з Мартавым небяспеку гэтага і магчымасць ад’езду, але ён катэгарычна адмаўляўся з’язджаць.
Чытайце таксама:
«Ніякага дачынення да статыстыкі гэтыя лічбы не маюць». Доктар Мартаў аб афіцыйных звестках Мінздароўя па хворых на кавід
«Не хачу перагортваць старонку, проста каб пракарміцца». Максімальна шчырае інтэрв’ю рэаніматолага Мартава
Белыя ды чырвоныя кветкі і мора слёз. Як у Вільні сустракалі Паліну Шарэнду-Панасюк29
Каментары