«Пераапранулі ў цывільнае адзенне, далі грошы на дарогу і адправілі прэч». Як палітвязні выходзяць па памілаванні

«У іх засталіся ўсе прысуды і апеляцыі»

Іван (імя змененае ў мэтах бяспекі) узгадвае, што напісаць прашэнне на памілаванне яму прапанавалі за некалькі тыдняў да вызвалення. Мужчына спачатку адмовіўся, але праз некалькі дзён яго зноў выклікалі і патлумачылі, што ў выпадку адмовы астатні тэрмін «падасца яму пеклам». Іван зноў адмовіўся, але на наступны дзень перад ім паклалі паперу і ручку і з пагрозамі настаялі на напісанні прашэння.

Пасля гэтага ўсё заціхла роўна да дня вызвалення.

«У той дзень мяне забралі з прамзоны і адпусцілі, пры гэтым рэчы, а самае галоўнае — дакументы ўсе, акрамя пашпарта і пасведчання кіроўцы, не вярнулі. То-бок у іх засталіся ўсе прысуды, апеляцыі і г. д. Груба кажучы, пераапранулі ў цывільнае адзенне, далі грошы на дарогу і харчаванне, тыя грошы, што былі на рахунку, і адправілі прэч.

Цябе забірае днявальны штаба, прыводзіць у штаб, там «рэжымнік» забірае цябе, ідзяце ў пакой прыёму асуджаных, туды прыносяць «усе твае рэчы», прычым рэчы прыносяць раней, чым ты прыходзіш.

Кажуць: «Пераапранайся, забірай рэчы», затым выводзяць да выхаду, там сустракае начальнік калоніі, ты падпісваешся за вызваленне, табе даюць даведку, вядуць да бухгалтаркі, яна выдае грошы, і цябе выводзяць за браму.

Пра вызваленне я даведаўся ў той момант, калі мяне прывёў днявальны ў штаб, да гэтага ніхто нічога не кажа».

Паводле слоў Івана, Юрый Васкрасенскі абзвоньваў родных некаторых зняволеных і прапаноўваў ім даць інтэрв'ю.

Абмежаванні пасля вызвалення

Пасля памілавання зняволеным трэба стаць на ўлік у крымінальна-выканаўчай інспекцыі (КВІ) і хадзіць адзначацца раз на тыдзень. Пры гэтым вусна ім паведамляюць, што ў выпадку, калі яны не працуюць, раз на тыдзень мусяць адпрацаваць восем гадзін на грамадскіх работах. Судзімасць пасля памілавання Івану не знялі. Акрамя гэтага, яму паставілі забарону на выезд з Беларусі на тэрмін, роўны неадбытаму тэрміну пакарання.

З моманту вызвалення да Івана адзін раз прыехалі супрацоўнікі міліцыі, праверылі тэлефон на наяўнасць «экстрэмізму». Сказалі, каб ён «не лез нікуды». Пры гэтым, кажа суразмоўца, былі карэктныя і ветлівыя.

• 0
• 0
• 0
• 1
• 0
• 1
• 2
• 0