Łukašysty abrynulisia na kniharniu za toje, što jana pradaje knihi na biełaruskaj movie
Siońnia pačała pracavać kniharnia «Knihaŭka», adkrytaja vydaviectvam «Januškievič». I na jaje adrazu pajšła ataka.
Na adkryćcio źjavilisia viadomyja prapahandysty Ludmiła Hładkaja i Ryhor Azaronak. Tam jany stali čaplacca da źmiestu knih, jakija byli ŭ prodažy.
Uvahu Azaronka pryciahnuła fatahrafija, na jakoj vyjaŭlenaje ŭstupleńnie litoŭskaj armii ŭ Vilniu ŭ 1939 hodzie. Nie ŭ praviłach prapahandystaŭ raźbiracca ŭ detalach — heta dla ich «vielmi padobna na parad vieteranaŭ SS».
Viadoma, što litoŭcy pryjšli tady ŭ Vilniu, pierad hetym zaklučyŭšy pahadnieńnie zusim nie z Hitleram, a ź lubimym Azaronkam Stalinym. Pavodle hetaj damoŭlenaści kantrol nad Vilniaj litoŭskim vajskoŭcam biez usialakich bajoŭ pieradała Čyrvonaja Armija ŭ abmien na prava raźmiaščeńnia ŭ Litvie vajskovych bazaŭ. Što nieŭzabavie, užo ŭletku 1940-ha, pryviało da savieckaj akupacyi Litvy.
Azaronak i K, na žal, u ciapierašnich umovach majuć raskošu naviešvać jarłyki biez usialakaj uvahi na adpaviednaść faktam i zdarovamu sensu.
Najezdy na kniharniu Ludmiła Hładkaja paśla praciahnuła ŭ svaim telehram-kanale. Pretenzii — faktyčna tolki da taho, što vydaŭcy ŭ Biełarusi aśmielvajucca vydavać i pradavać knihi na biełaruskaj movie i ź biełaruskim źmiestam.
Biełaruska nie znajšła siabie ŭ śpisie vypusknikoŭ škoły — ličyć, što praz palityčnyja pohlady1
Kamientary