«Kampiensacyja za parazu ŭ Siryi». Što staić za zajavaj Miadźviedzieva nakont «novych rehijonaŭ» Rasii
Były prezident Rasii nie vyklučyŭ, što ŭ składzie jahonaj krainy źjaviacca novyja rehijony. Miadźviedzieŭ zajaviŭ pra heta 14 śniežnia na źjeździe partyi «Jedinaja Rośsija», jakuju jon uznačalvaje. Analityk Alaksandr Frydman u razmovie z «Biełsatam» parazvažaŭ, što moža stajać za hetaj pramovaju.
Pra imaviernaść anieksii novych terytoryj Dźmitryj Miadźviedzieŭ zajaviŭ, razvažajučy pra «realizacyju patencyjału» rehijonaŭ Ukrainy, zachoplenych Rasijaj padčas poŭnamaštabnaj vajny:
«Hety dośvied moža być zapatrabavany i nadalej u vypadku, kali ŭ składzie našaj krainy jašče źjaviacca novyja, ale vielmi blizkija nam rehijony, bo heta ž mahčyma».
Historyk, palityčny ahladalnik Alaksandr Frydman upeŭnieny: heta byŭ miesiedž nie tolki Ukrainie. U kamientary «Biełsatu» jon skazaŭ, što namiok na svoj rachunak moža zapisać i Biełaruś:
«Heta ž nie tolki ŭkrainski kantekst, vidavočna. Heta tyčycca ŭsioj postsavieckaj prastory, a taksama navat byłych sacyjalistyčnych krainaŭ. Tut možna toje ž samaje sprajektavać i na Abchaziju, toje ž samaje mahčyma, tearetyčna, i z Hruzijaj. Nu i, kaniešnie, u biełaruskim kantekście taksama treba razumieć: u hetaj ekspansijnaj palitycy Rasii havorka idzie zusim nie tolki pra Ukrainu».
U zajavie Miadźviedzieva analityk ubačyŭ i zvyčajnuju rasijskuju impierskaść, i prapahandysckuju sprobu padbadzioryć prychilnikaŭ vajny, i namahańnie adciahnuć uvahu ad parazy ŭ Siryi:
«Navat u Rasii ludzi, jakija bolš-mienš sočać za palitykaju, razumiejuć, što ŭ Siryi adbyłosia niešta dosyć niepryjemnaje dla Rasii. Tamu treba niejkim čynam heta pierabić i skazać: «Nu voś hladzicie, usio jašče napieradzie, usio jašče ŭ nas atrymajecca». To bok Miadźviedzieŭ hulaje na tych pačućciach, jakija prysutničajuć u značnaj častki rasijskaha hramadstva. Jon kaža toje, što pryjemna, što jany žadajuć pačuć».
Biełaruskaja prapahanda, dla jakoj rasijskaja — hałoŭny aryjencir, praihnaravała zajavu kolišniaha prezidenta susiedniaj krainy. Frydman nie paličyŭ heta dziŭnym:
«Staŭleńnie da jaho ŭ Łukašenki nie asabliva dobraje, bo Łukašenka — čałaviek ža pomślivy, jon ža vydatna pamiataje ŭsie hetyja kampanii antyłukašenkaŭskija, što byli ŭ Rasiei mienavita ŭ časy Miadźviedzieva. I tam šmat kazali, što Miadźviedzieŭ da jaho staviŭsia z takoj peŭnaj pahardaju. To bok asabistyja stasunki ŭ Miadźviedzieva i Łukašenki naŭrad ci dobryja, tamu dadatkova pijaryć Miadźviedzieva — nu navošta heta treba?»
Biełaruskija prapahandysty «dakładna viedajuć, što padabajecca, a što nie padabajecca Łukašenku» i majuć «adpaviednyja zahady vielmi aściarožna stavicca da taho, što sychodzić ad Miadźviedzieva», miarkuje analityk. Sami ž jany pahrozu anieksii Biełarusi Rasijaj pačuli, nie sumniavajecca Frydman:
«Jany zrazumieli Miadźviedzieva. Voś takoha rozumu ŭ ich chapaje. Jany razumiejuć, što tut havorka moža iści nie tolki pra Ukrainu».
Pahatoŭ raspaŭsiud u biełaruskaj infaprastory pahrozaŭ rasijskaha palityka moža ŭzbałamucić navat prychilnikaŭ ciapierašnich uładaŭ u Minsku:
«Kali zapuścić heta dadatkova ŭ biełaruskuju publičnuju prastoru, dyk što budzie? Navat tyja ludzi, jakija spažyvajuć dziaržaŭnuju prapahandu, a tam chapaje ludziej, jakija ŭ stanie parazvažać na hety kont, pačnuć dumać: «A što heta moža značyć? A, moža, Miadźviedzieŭ i nas maje na ŭvazie?»
Kamientary