Našto Jeŭrasajuzu źniščać Biełaruś i kali Łukašenku stanie vyhadna źmianicca. Mikoła Buhaj adkazvaje Paźniaku

«Jeŭrasajuz, asabliva Niamieččyna, pravodziać paśladoŭnuju palityku pa źniščeńni Biełarusi. Šlacham ekanamičnych sankcyj, admaŭleńnia ŭsialakich kantaktaŭ z dyktataram», — skazaŭ Zianon Paźniak.

A našto Jeŭrasajuzu — i «asabliva Niamieččynie»— źniščać Biełaruś? Źniščyć — kab što?

Što vyjhraŭ by 450-miljonny Jeŭrasajuz ad źniknieńnia 9-miljonnaj Biełarusi? Što vyjhrali b ad «źniščeńnia Biełarusi» Polšča i Litva, jakija siońnia majuć vyrašalny hołas u ES pa biełaruskim pytańni? Dla čaho Jeŭrasajuzu i jaho krainam, jakija vytracili 145 miljardaŭ dalaraŭ na ratavańnie Ukrainy, adnačasova źniščać Biełaruś, jakaja jość paŭnočnym fłanham toj samaj Ukrainy, jakaja jość takoj samaj krainaj pamiž impieryjalistyčnaj Rasijaj i ES?

Prymusiła mianie zadumacca i jašče adno pračytanaje na vychadnych mierkavańnie.

«Pry Łukašenku ja nie baču šancaŭ na prymireńnie, na poŭnaje pieravaročvańnie, na źmienu paradku dnia i hetak dalej, — skazaŭ Arciom Šrajbman.

— Ja dumaju, Łukašenka zrabiŭ vysnovy z 2020 hoda. I tamu ja nie padzialaju aptymizmu mnohich ludziej, jakija dumajuć, što možna jaho niejkimi zakałychvańniami, dyjałohami, pieramovami ŭciahnuć nazad va ŭmoŭny 2019-ty».

Nie pahadžajusia z hetaj dumkaj.

Łukašenka roznym užo byvaŭ i roznym jašče moža stać — kali zdaroŭje nie padviadzie.

Pryčyna situacyi — u Maskvie. Łukašenka — tolki funkcyja. I ŭsio toje, što robicca ŭ Biełarusi, robicca tamu, što Łukašenka akurat čałaviek z žaleznym razumieńniem łohiki.

Jon razumieje, što jon, pa ŭłasnaj duraści, ale ŭ piatli, i Maskva biez vahańnia zrobić ź im toje samaje, što z Pryhožynym zrabiła, jak tolki ŭ Kramli pastanoviać, što jon niedastatkova rusifikuje biełarusaŭ ci praźmierna zbližajecca, handluje, kantaktuje ź Jeŭropaj.

Pomniu pakazalnuju situacyju, kali na piku taho, što niekatoryja ličać «libieralizacyjaj», Andžej Duda byŭ hatovy pryjechać na Jeŭrapiejskija hulni ŭ Minsk. Voś byŭ by bałans: Pucin pravaruč, Duda levaruč. Minsk admoviŭsia, nie zachacieŭ. Tamu što jon nie chacieŭ bałansu navat tady.

Kali pamianiałasia b situacyja ŭ Maskvie (ci ich razumieńnie svaich intaresaŭ, ci prynamsi ich maniera pavodzin), to Łukašenku mahło b stać vyhadna źmianicca. Pakul ža Maskva takaja, jakaja jość, Łukašenku źmianiacca niavyhadna.

Prykra, dematyvujuča, navat paralizujuča ŭśviedamlać, nakolki mała ciapier ad nas, biełarusaŭ, zaležyć, nakolki my stali zakładnikami hieapalityki i pamyłak Łukašenki. Ale heta realnaść, ź jakoj treba žyć. Kab nie pieražyvać paśla frustracyi za frustracyjaj.

Tak, skažacie vy, nie ŭ Kramli rašajuć, što dziaŭčat na Akreścina trymać na hołym bietonie biez matracaŭ. Ale i nie ŭ Bruseli. To łukašenkaŭcy «tak heta bačać», hetak jany interpretujuć sihnały, jakija atrymlivajuć z Maskvy — hetkaja ŭžo ich maral, hetkija jany ludzi.

Pucinskaja Maskva — tam korań biełaruskich prablem.

Paźniak u svaim zaślapleńni navat nie zadumvajecca, što viaščaje svaje revielacyi na radyjo, jakoje finansujecca ź biudžetu krainy Jeŭrasajuza, jaki, u svaju čarhu, napaŭniajecca ŭ tym liku i z datacyj ES. Jeŭrasajuz tym časam adryvaje ad svaich ludziej, ad svaich patreb — a ludziam u Jeŭropie taksama chočacca i novych balnic, i mienšych padatkaŭ — dla Ukrainy, bo ES to akurat, bolšaść krain ES, razumiejuć, što korań — u Maskvie.

Paźniak napeŭna dumaje, što viadzie składanuju hulniu «vo spasienije», ale ŭ realnaści dla režymu jon nieśviadoma staŭ zručnym pamahatym. Pryčym tanna kaštavała heta «Łubiancy» (jahonaje słova). Taki biassłaŭny drejf takoha słavalubnaha čałavieka.

• 64
• 23
• 3
• 8
• 1
• 1
• 2
• 0