«Jon na nastupny termin nie budzie abiracca». Słovy Łukašenki 26 studzienia analizuje Mikoła Buhaj

Nie viedaju, ci vy jašče pamiatajecie — čatyry hady tamu, u studzieni 2021 hoda, «Bajpoł» apublikavaŭ aŭdyjazapis, zrobleny 30 kastryčnika 2020 hoda. Na im tahačasny kiraŭnik HUBAZiKa, a ciapier namieśnik ministra ŭnutranych spraŭ Mikałaj Karpiankoŭ abhruntoŭvaŭ pierad svaimi padnačalenymi, čamu dla zdušeńnia pratestaŭ pavinny być užytyja samyja žorstkija mietady.

Paśla ŭsiaho, što było ŭ 2020-m, paśla Ramana Bandarenki, heta ŭžo nie dziviła. Źviartała ŭvahu inšaje.

Pa niuansach tonu i arhumientach Karpiankova adčuvałasia, što supracoŭniki HUBAZiKa nie harać, nie rvucca heta vykonvać.

I tady prahučaŭ taki pasaž:

«Prezident skazaŭ jašče, što da śniežnia miesiaca z usimi voś hetymi momantami, jakija na vulicy jość, treba razabracca i razabracca žorstka. Usim usio patłumačyli, prapanavanaja Kanstytucyja. Jon taksama skazaŭ, što jon na nastupny termin nie budzie abiracca. Pa-prostamu, pa-ludsku, pa-mužčynsku kazaŭ».

Sčytvałasia heta tak: siłaviki taksama miž saboju pahadžalisia, što vinavaty va ŭsim tym Łukašenka. Bo pierasiedzieŭ, bo adstaŭ ad času. Bo jahonaje niekampietentnaje kiravańnie stamiła ŭžo narod (heta ž byŭ kavid, jaki zabraŭ žyćci 90 tysiač čałaviek), a im, siłavikam, ciapier davodzicca ŭsio heta razhrabać i adčuvać na sabie narodny hnieŭ. Što siłaviki, prynamsi častka ich, sistemu to chacieli b zachavać, ale ź inšym čałaviekam na čale.

I voś tady Łukašenka, kab supakoić siłavikoŭ, skarmiŭ im hetuju dumku: «jon na nastupny termin nie budzie abiracca».

Ale ž, jak my daviedalisia 26 studzienia, Natalla Ivanaŭna nie dazvoliła, «ja jaje takoj nikoli nie bačyŭ. Jak tak? Vy što, nas kidajecie?»

Vybary 2025 hoda zapomniacca Umkam, jaki abascaŭ ścianu ŭčastka. Heta ž śviadoma, nie prosta tak — Umka.

I była zapaminalnaja zajava pra rot.

«Ja da taho, što kali nikomu nielha zakryvać rot, to, moža być, para adkryć kamiery i vypuścić usich palitviaźniaŭ. I Maryju Kaleśnikavu, i Siarhieja Cichanoŭskaha…» — padłaviŭ Łukašenku na słovie žurnalist Bi-bi-si Styŭ Rozienbierh.

«Znoŭ ty pra Maryju, boža moj… Ty kažaš pra zakryvańnie rota ci pra zakryvańnie kahości ŭ turmie? Nu, kali pra rot — heta adno. Ale kali pra turmu — heta dla tych, chto zanadta šyroka adkryŭ rot», — adkazaŭ jamu Łukašenka.

Radasnaha mała ŭ takim žyćci, pry jakim treba ŭvieś čas dumać, nakolki šyroka ty adkryŭ rot (i pry jakim tabie kamandujuć, jak adkryvać rot). Mała kamu takoje žyćcio padabajecca, bo traktoŭka taho, šyroka ci vuzka ty adkryŭ, zakonam ža nie prapisanaja, zaležyć ad abstavin.

My možam kolki chočaš nahadvać, što hramadstva i ekanomiku ruchajuć napierad ludzi tvorčyja, pradprymalnyja, niešabłonnyja, a dla takich niesvaboda, zatknuty rot — nievynosnyja. Ale sistema, zbudavanaja Łukašenkam, mała zaležyć ad zvyčajnych ludziej.

Na finalnym kancercie «Marafonu» ŭ adnoj łožy z Łukašenkam siadzieli navat nie Kačanava, i nie Hałoŭčanka, i nie hienierały, a Kola, Šejman, Abielskaja i Baskaŭ.

«Što tut niepaniatnava?» — kažučy Łukašenkavaj movaj.

Situacyja niaźmiennaja. Chto choča žyć u Biełarusi, pavinien pamiatać pra rot. Nie havaryć lišniaha. Rabić toje, što pałožana. A ŭzamien tabie niešta budzie — kapieječnaja kamunałka, tanny chleb, čystyja vulicy. Amal usie ŭžo heta zrazumieli. Voś čamu Łukašenka z aptymizmam hladzić u budučyniu. I «pamirać nie źbirajecca» (heta pieršaje, što ŭ jaho vyrvałasia, kali spytali, ci apošnija dla jaho hetyja vybary). 

2025-ty adroźnivajecca ad 2020-ha ŭ tym liku i tym, što ciapier nie ŭjavić sabie, kab načalnik HUBAZa ŭhavorvaŭ aficeraŭ, abiacajučy, što heta ŭžo apošni termin, dalej usio heta spynicca. Nie, i paśla vybaraŭ nie spynicca. Pakul Rasija nie asłabnie — nie spynicca. 

• 29
• 0
• 1
• 5
• 1
• 9
• 8
• 1