«Сваю пазіцыю мы не пакідаем». Выціснуты з Беларусі Сучасны мастацкі тэатр запрацаваў у Кіеве

Спектакль «Дракон». Фота са старонкі СМТ у фэйсбуку.

Ціск на тэатр пачаўся яшчэ ў мінулым годзе: калектыву давялося памяняць некалькі пляцовак, а гастрольныя пасведчанні сталі выдавацца марудна альбо не выдавацца ўвогуле. У студзені МНС адмяніла паказ спектаклю #Гэтадэмакрэйшэн за паўгадзіны да пачатку. У выніку запланаванага «Былога сына» паводле аднайменнай кнігі Сашы Філіпенкі Уладзімір Ушакоў паставіў не ў Мінску, а ў Кіеве — прэм’ера адбылася 20 мая.

«Пасля прэм’еры «Былога сына» я ўсё не мог да канца вызначыцца, што рабіць у гэтай сітуацыі і як правільна паступіць, — кажа Уладзімір. — Я разумеў, што магчымасці працаваць у Мінску ні ў мяне, ні ў калектыва няма, адпаведна трэба шукаць шляхі, як не спыніць тэатр. Таму я прыняў рашэнне працягнуць працу ва Украіне. У тэатральным асяроддзі нам тут выказваюць вялікую салідарнасць і шмат дапамагаюць у працы».

Каманда тэатра фарміруецца з беларусаў, якія былі вымушаны з’ехаць, таксама ў Кіеве цяпер знаходзіцца артыст СМТ Дзяніс Дудзінскі. 

«Калектыў цалкам не пераехаў. Кожны артыст разам са сваёй сям’ёй павінен сам прыняць рашэнне, мы на яго ўплываць не можам. Да таго ж пакуль не маем фінансавых магчымасцяў, каб забяспечыць усю каманду жыллём і стабільным заробкам. Мы працуем у тых умовах, якія сёння ёсць, і будзем старацца зрабіць так, каб калектыў рана ці позна змог быць разам».

Цяпер тэатр працуе над некалькімі будучымі прэм’ерамі і арганізоўвае гастролі па Украіне і шэрагу іншых краін Еўропы. У рэпертуары застаюцца ранейшыя спектаклі СМТ і новая пастаноўка «Былы сын». У гастролі Уладзімір плануе ўключыць работы «Дракон», «Імперыя прыгажосці» і #Гэтадэмакрэйшэн, «каб спектаклі, якія не давалі паказваць у Беларусі, убачылі гледачы ў іншых краінах».

«Мы вымушаны працаваць у тых абставіных, якія склаліся, але спадзяёмся, што вернемся і будзем працаваць на Радзіме. Пастаноўка «Былы сын» даказвае, што мы кажам пра беларускія праблемы і беларускія складанасці. Цяпер я шукаю п’есу, якая б магла расказаць пра жаночы бок нашай рэвалюцыі, пра нашых гераінь. Натуральна, мы павінны думаць і пра камедыі, каб тэатр мог развівацца эканамічна, але сваю пазіцыю мы не пакідаем і ўвесь час думаем, як размаўляць пра тое, што адбываецца ў нашай краіне».

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0